«aiuntados en el campo
de Estibaus segun que lo havemos de uso de costumbre de nos juntar...» (Altza, 1390)

Juan Luis Apalategi, Elena Arrieta - OSTEGUNA Auzo Elkartea - Larratxo (Altza)

Ez zuen borroka hau irabazi, baina aurre egin zion eta borrokatu, baina oraingoan ezin izan zuen. Alberto hil egin da. Bere bizitza politiko eta sozialean zehar, ez dago zalantzarik Altzaren aldeko lehentasuna. Herri mailan, “Altzako zinegotzi” gisa ezagutu genuen, eta guk askotan partekatzen ez ditugun erabaki politikoen (auzo-elkarteon) arteko desberdintasunak alde batera utzita, auzokidearen alderdi hurbila eta gizatiarra nabarmendu nahi dugu, inoiz utzi ez zuena, zuen eginkizun politikoa zuena. Batzen gintuen puntu hori genuen: Altza. Udal politikaria izan zen garaian, altzatarren bizitzan egunerokotasunaren alde egindako ahaleginaren lekuko izan ginen.   (gehiago…)  »  

(Irudia: Mattin)

Joan Mari Irigoien, euskal literaturaren eta altzatarren ezinbesteko erreferentzia, hil da. Gogoratzeko eta omenaldia egiteko unea da. Altzaren historiari hautsa kendu asmoz hasi ginenetik bidaide eduki ditugu haren idatziak, adeitasuna eta animoak. 2015ean, Joan Marik ‘Txantxanberde kantaria’ liburua prestatu eta aurkeztu zuen Tomasenen, “Altzako herri-deserriari” eskainia. Herriko elkarteak eta lagunak ekitaldi horretaz baliatu ginen Joan Mariri pertsona eta euskal idazle bezala gure aitortza helarazteko. Hunkigarria izan zen. Haren inguruan bildutakoen ahotik adiskidetasun eta esker hitzak  entzun ziren eta haren poemak edo nobelen zatiak ere irakurri ziren. Amaieran, ekitaldira bertaratutakoak Lourdes Zapirainek idatzitako bertso hauek abestu genituen:  [bertsoa eta ekitaldi osoren bideoa hemen]   (gehiago…)  »  

Iñakiri ez zaizkio falta egun hauetan bere lagun eta kideen adierazpenak futbolaren eta politikaren munduan izandako esperientzia luzeagatik, baina lerro hauetan adierazi nahi dugu, bere bizi-ibilbide luze eta aberatsaz gain, bere lagunen lagun handia izan zela. Pertsona batzuek bizi izan dugu ezagutzen zutenen artean pizten jakin zuen maitasuna eta sinpatia, bere karismarengatik eta garai zailetan behar zenaren aurrean zuen prestasunagatik.

Iñaki Alkiza Joan Mari Irigoieni garaikurra ematen, Herrerako futbol zelaian, 1962an (Argazkia: Begoña Alkiza)   (gehiago…)  »  

Larunbat honetan, apirilaren 15ean, hil da 74 urte zituela Ángel Calvo Barco, lagun eta lankide leiala duela ia hogeita hamar urtetik gure elkartean.

Aranzadiko Etnografia Saileko kide izan da 1970az geroztik, eta bere bokazioa eta etengabeko ahalegina izan da herri-ohituren eta Naturaren behaketa eta deskribapena.   (gehiago…)  »  

Arg.: Azken Muga

Azaroan Estibalitz Álvarez García artista altzatarra hil zen. Bizitzeko eta sortzeko energia handia zuela erakutsi zuen bere bizitza osoan zehar eta egin zuen guztian grabatuta geratu ziren. Hil baino hilabete batzuk lehenago, Gora AMALURRA Gora BIHOTZAK!!! erakusketarekin egin zion aurre gaixotasunari, eta SUPERválidas proiektua diseinatu zuen, gurpil-aulki bat erabili beharrarekiko erreakzio pertsonala. Gaitzak ere ez zuen eragotzi abuztuan Txokolarterekin batera Azken Muga arte eta kultura naturan jaialdian parte hartzea Paisaia Horizontalak proiektuaren ideia eta teknikekin.

  (gehiago…)  »  

Herrerako lagunak

Gaur Herreran agur esango diegu lagun on bati eta bizilagun bikain bati. Bi urteko borrokak ez du amaiera saihestu. Lanbidez marinela eta, berak esaten zuen bezala, mendia maite zuen itsas jendea. Kantabriak eta Pasaiak itsasoarekin eta Izabako mendiekin lotzen zuten, eta bi isurialde horiek Herreran elkartzen ziren.

Herreratar eskuzabal, dibertigarri, isekari eta beti prest eta apal behar zuenarentzat, bizilagun ona izan behar duenaren adibidea eman digu beti. Inauteri haietatik hasi eta Pello Land Rover harekin eta itsasontzi-soka haiekin ikusten zen uholdeetaraino, inor ausartzen ez zen lekuan sartuz, sanluisetan Euskal Giroko edota Herrera Kirol Klubeko sukaldeetan murgilduta. Bere lagun batek esandakoaren arabera, Pello oso jende ona zen, bihotz handikoa.   (gehiago…)  »  

Euskal Giroa elkartea

Miguel Ciganda duela egun batzuk hil da, gaixotasun motel eta progresibo baten ondoren. Gure lagun eta bazkidea bere ingurunearekin konprometitutako pertsona bat izan da, mendia, pilota, billarra gustuko zituena, dena zen gozagarri eta, bere ikuspegi sozialetik, kirol orok zuen gozamen sozialeko jarduera gisa antolatzeko aukera.

Ezaugarri zuen diskrezio horrekin, sukaldean, zuzendaritza-batzordean eta eskatzen zitzaizkion jaietako jardueretan laguntzen ikus genezakeen. Ez zegoen tematu beharrik. Han zegoen.   (gehiago…)  »  

Kataliñene baserria Manuelen bizitzaren lekuko leiala izan da. 73 urte bete berritan, utzi egin gaitu, eta gauza gutxi esan behar da bere bizitzaz, ez dugula behin baino gehiagotan jaso, eta egun hauetan ere prentsan irakur daitezkeela.

Pertsona independentea, bere ingurunea zaintzeko borondatez betea, oroitzapenak biltzeko orduan sortzailea, gutako askok ikusi baitugu, gidari gisa bera edukita, bere kirol bizitzaren museo txiki hori, batez ere txirrindularitzari lotua, bere lagunen oroitzapenena, argazkiena, liburuena.   (gehiago…)  »  

Herrerako Lagunak

Hace un año recogimos aquí la celebración del 75 aniversario de la incorporación de Pakita Etxebeste Etxaniz, la Madre Rosa Maria, a la comunidad del Colegio Eucarístico San Jose, para muchos de nosotros Colegio de las Mejicanas. Fue el 28 de Diciembre de 1945 y precisamente ese mismo día en 2021, Pakita ha fallecido.

En ese artículo se detallaba por qué Pakita fue tan importante en el entorno del puerto de Pasaia en ese época dura de posguerra, donde las familias intentaban recomponerse y asentarse y las monjas del Colegio de las Mejicanas, facilitaban la labor al ofrecerse para atender a los niños y niñas, cuidarles y prepararles con una enseñanza básica para pasar luego a otros niveles de educación.   (gehiago…)  »  

Herrerako Lagunak

Los días previos a la Navidad Nieves falleció. La recordaremos como una mujer valiente, avanzada a su tiempo, comadrona durante décadas atendiendo a mujeres de, sobre todo, Trintxerpe, Pasai San Pedro, Herrera, en una época difícil de posguerra. Entonces las cosas eran diferentes, los partos en casa, las difíciles situaciones de la mujer con el marido en la mar. Hubo de todo, solía decir, desde momentos maravillosos a otros muy difíciles. Ahora -decía- las cosas son muy diferentes, mucho mejores.

A lo largo de los últimos años hemos sido testigos de cuántas personas conocían a Nieves, le paraban en el camino, comentaban las anécdotas de sus partos, hablaban de sus recuerdos compartidos. Que pasen los años y que haya personas con las que sigas disfrutando de una complicidad que sólo se mantiene en el tiempo cuando se han hecho las cosas bien, es el reflejo de un buen trabajo.

Nieves se lleva su sonrisa, su toque de buen humor. Buena vecina, siempre dispuesta a ayudar, resuelta, discreta y divertida. A la vez, una gran lectora que nos deja su recuerdo y que se lleva consigo muchas historias que no le pertenecían. El ejemplo de una mujer valiente, que defendió y se defendió.